Μπορεί στο προηγούμενο post να μιλήσαμε για τα «βασικά» της επικοινωνίας, η επικαιρότητα ωστόσο μας «στρέφει» προς την ενασχόληση με πιο «προχωρημένα» θέματα του κλάδου.
Η έρευνα αγοράς είναι κλασσικό εργαλείο του marketing και της πολιτικής επικοινωνίας από τότε που η τελευταία άρχισε να δανείζεται έννοιες και μεθόδους από τις οικονομικές επιστήμες.
Με την ανάδυση των social media και την ανάδειξη της αλληλεπίδρασης με το κοινό ως βασικού ζητούμενου, οι δημοσκοπήσεις (polls) αναδεικνύονται ολοένα και περισσότερο ως εξέχον εργαλείο engagement αλλά και καθοδήγησης της εμπορικής πολιτικής ενός μέσου ή ακόμα κι ενός πολιτικού κόμματος.
Υπάρχει ωστόσο ένα ευαίσθητο όριο στο πως αντιλαμβανόμαστε, και εμείς (ως κοινό που «ψηφίζει») και όσοι μετράνε τη γνώμη μας, την αξία και τη βαρύτητα αυτών των κάθε είδους δημοσκοπήσεων.
Είναι άλλο πράγμα «λέω τη γνώμη μου» και αυτή καταγράφεται ως τάση, και τελείως διαφορετικό «αυτό που θέλει η πλειοψηφία» να εγείρει κάποια αξίωση επιρροής των τελιών αποφάσεων.
Αφορμή για τα παραπάνω και παράδειγμα για να εξηγήσουμε το σκεπτικό μας είναι ένα εύρημα της δημοσκόπησης της MRB που διενεργήθηκε για το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star πριν από λίγες μέρες.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας (σχεδόν 70%) τάσσεται κατά του ανοίγματος των δημοτικών σχολείων, στο πλαίσιο της «επιστροφής στην κανονικότητα».
Αυτή η άποψη ενδέχεται να αντανακλά την αγωνία των γονέων για την υγεία των παιδιών, τον προβληματισμό για τον προγραμματισμό της καθημερινότητας της οικογένειας ή οτιδήποτε άλλο. Και καλώς καταγράφεται ως τέτοια.
Η προβολή της όμως στην ημερήσια διάταξη κάνει αυτήν την άποψη να μοιάζει σαν να μπορεί να επηρεάσει την πολιτική απόφαση για το αν θα ανοίξουν τα σχολεία ή όχι. Και αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από κωμικό ως επικίνδυνο.
Είναι άλλο πράγμα η προεκλογική δημοσκόπηση ή το exit poll και άλλο οι κάθε λογής έρευνες για θέματα της καθημερινότητας. Το πρώτο είναι προπομπός ενός αποτελέσματος με πολιτικά παράγωγα. Το δεύτερο είναι απλά λιγότερο ή περισσότερο αντιπροσωπευτική σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης για τρέχοντα ζητήματα χωρίς πολιτικά παρεπόμενα.
Εκτός κι αν η πολιτικές αποφάσεις μπορεί να επηρεάζονται από τις δημοσκοπήσεις και την ατζέντα των θεμάτων που προωθούν τα media.
Τί λέτε, μπορεί;
