Η δημοσιοποίηση της λίστας των ΜΜΕ και των χρηματικών ποσών που τους διανεμήθηκαν στο πλαίσιο προβολής της διαφημιστικής καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι» από τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικό εκπρόσωπο, κ. Σ. Πέτσα έφερε στην επιφάνεια ένα παλιό, πλην σοβαρό ζήτημα.
Το ζήτημα αυτό δεν είναι άλλο από την έλλειψη ενός ενιαίου και κοινώς αποδεκτού δείκτη απήχησης των Μέσων, ηλεκτρονικών και έντυπων. Ενός εργαλείου δηλαδή που να κατατάσσει τα ΜΜΕ σύμφωνα με την αναγνωσιμότητα, την επισκεψιμότητα, την ακροαματικότητα ή την τηλεθέασή τους.
Προφανώς δεν μιλάμε για ενσωμάτωση επιπέδου 100%, αφού κάτι τέτοιο δεν υπάρχει πρακτικά πουθενά, ωστόσο η ακραία κατάσταση της ελληνικής περίπτωσης, όπου τα συναφή στοιχεία είναι από ανύπαρκτα έως παντελώς αποσπασματικά και αναξιόπιστα είναι εξίσου σπάνια.
Σήμερα, η δημοσιοποίηση της «λίστας Πέτσα», με τα 1.232 Μέσα, αντί να αποτελεί απόδειξη διαφάνειας, μετατρέπεται σε αντικείμενο «κουτσομπολιού» και πολιτικής εκμετάλλευσης, ακριβώς επειδή λείπει μια κατά το δυνατόν αντικειμενική κατάταξη των ΜΜΕ βάσει απήχησης. Αν υπήρχε, θα προέκυπτε αυτονόητα και η κλιμάκωση της διαφημιστικής δαπάνης, χωρίς κανείς να μπορεί να προσάψει κάτι στη διαδικασία επιλογής.
IΤώρα, με τον καθένα να υψώνει ως σημαία τη δική του λίστα στατιστικών και να επικαλείται ό,τι νούμερα θέλει, η απόσταση ανάμεσα στη διαφάνεια και την καφενειακού τύπου συζήτηση είναι απλώς… matter of perception.
